De Jacht

Misschien maak ik mezelf alleen maar wijs dat ik nog terug kan. Volgens Joris ben ik een onverbeterlijke geile bitch en heb ik jarenlang mijn ware aard ontkend. Hij is zelf een geile bitch, maar dan één die zijn ware aard wekelijks onder ogen ziet in een darkroom vol onbekende mannen. “Gewoon geneukt, niets aan de hand”, meldt hij me de day after steevast telefonisch. Ik moet erbij zeggen dat Joris oogt als een blonde engel die per ongeluk op aarde is geland en, zolang hij hier toch vertoeft, zijn tijd besteedt met het verrichten van goede werken.

Mannen van een zekere signatuur komen spontaan klaar als hij voorbij loopt. Joris is mijn beste vriend. We slapen bij elkaar in zijn bed als we samen uit zijn geweest. We eten shoarma met knoflooksaus van één bord. We luisteren in het diepste geheim naar John Denver. Hij weet alles van me. Hij kent me beter dan ikzelf. Ik ben al zeven jaar met Leon, die ik volgens hem nooit moet verlaten. Joris vindt wel dat ik nu eindelijk eens moet beginnen met vreemdgaan. Gewoon neuken niets aan de hand. Zonder komma’s.

De jacht is geopend. Ik heb Dan Wilkinson een lange mail gestuurd met veel fraaie woorden die ik voor een deel met een woordenboek heb vertaald, omdat mijn kennis van de Engelse schuttingtaal danig tekortschiet. Ik heb ondertekend met: Claire from Holland. Aan Joris heb ik de digitale foto laten zien die hij me heeft gestuurd. Op een avond dat Leon niet thuis was, zijn we samen achter de laptop geschoven. “Oef, wat is hij lelijk,” verzuchtte Joris verlekkerd toen de grove, roodverbrande kop van Dan Wilkinson mijn scherm vulde. Ik voelde me zo begrepen dat ik van blijdschap bij Joris op schoot kroop. Lelijk is Dan zeker, maar op een primitieve holbewonersmanier die me wild maakt. Geil. Horny. You make me so horny Dan. Dan the caveman die met een minuscuul berenvel om zijn edele delen dreigend op je af komt. -wordt vervolgd-