Erotisch verhaal – ‘In zijn handen, deel 3’

‘In zijn handen’ is een korte erotische verhalenreeks over Penelope, die per ongeluk in de handen van Magnus, de baas van een maffia organisatie, belandt. Ze doet er alles aan om deze nieuwe wereld te begrijpen. Windt ze Magnus uiteindelijk om haar vinger?

Deel 2 nog niet gelezen? Je vindt hem hier!

De inval

Het duurt maar en het duurt maar. Het alarm blijft afgaan, maar verder hoor ik niks. Er lijkt niemand binnen te komen. Ook geen Magnus.

Ik kleed me op een gegeven moment toch maar aan en sta daarna twijfelend voor de slaapkamerdeur. Ik weet dat hij me heeft verteld dat ik hier moet blijven… maar ik begin me toch wel zorgen te maken.

Langzaam en zo stil mogelijk haal ik de deur van het slot en open hem op een kiertje. Ik kijk de gang in, maar het is leeg. Op mijn tenen loop ik de gang in en zie dat de rest van het penthouse net zo verlaten is. Het is nog steeds stil.

Ik kijk even naar buiten bij de ramen, maar ik kan vanaf deze verdieping niks zien in het donker en met de reflecties van de lampjes die nog aan staan. Dan kijk ik bedachtzaam naar de lift. Als ik die neem dan is het direct duidelijk dat ik eraan kom.

Dus ik besluit op zoek te gaan naar de nooduitgang. Die vind ik achter een verstopte deur en ik trek deze open om te luisteren. Ook stilte.

Misschien is het vals alarm?

Ik laat de deur zachtjes achter me dichtvallen en loop op mijn hoede naar beneden. Op elke verdieping kijk ik even de gangen in, maar ga snel verder als ik niks zie. Op een gegeven moment kom ik aan op de begane grond (met de stiekeme hoop dat ik de lift weer omhoog kan nemen, want dit zijn véél trappen).

Als ik hier de deur open doe, kom ik eerst in een lege gang terecht. Maar het is voor het eerst niet stil. Er echoën stemmen door de gangen heen. Ze klinken in paniek…

Ik ben al zover gekomen. Ik kan nog wel een stukje verder.

Mijn voetstappen zijn vrijwel onhoorbaar op de vloerbedekking en ik loop snel richting de hoofdingang. De stemmen worden luider naarmate ik dichterbij kom en hoewel ik ze eerst niet kon verstaan doordat ze nog te ver weg waren, kan ik ze nu niet verstaan door de kakofonie van paniek. Ik kijk om het hoekje.

Het zijn voor zover ik kan zien de mannen van Magnus die hier zijn. De ramen en deuren van de hoofdingang zijn compleet uit de vensters en scharnieren geblazen en een aantal mensen liggen gewond op de grond.

Waaronder Magnus.

Zonder erbij na te denken ren ik op ze af.

“Hey-“ Ricardo heeft me in een houdgreep voordat ik er erg in heb. “Penelope? Wat doe je hier?!” Hij laat me onmiddellijk los. “Magnus zei je boven te blijven.”

“Ik maakte me zorgen,” zeg ik terwijl ik me al langs Ricardo duw en bij Magnus neerkniel. Hij is bewusteloos, maar hij haalt nog adem. Een wond in zijn schouder en één bij zijn ribben zijn tijdelijk behandeld. “Oh god, wat is er gebeurd?”

Ricardo knielt naast me neer. “Onze basis is gevonden door een aantal rivalen. We zijn het pand nog aan het uitkammen, maar in de tussentijd blijf je bij ons, oké? We verplaatsen ons vanavond nog.”

“Hoe bedoel je verplaatsen?” vraag ik met grote ogen.

“Dit is niet ons enige onderkomen,” glimlacht Ricardo.

“En Magnus? Is hij- moet hij niet naar het ziekenhuis?” Ik durf Magnus niet aan te raken. Bang dat ik het erger maak dan het al is.

“Geen zorgen. We hebben een arts. Het komt goed met ‘m.”

Dankbaarheid

Het kost ze minder dan een dag om de gehele operatie over te plaatsen naar een ander pand, waaronder ik. Magnus wordt behandeld terwijl ik nerveus buiten de kamer wacht. Al duurt het misschien twintig minuten voordat ik Magnus hoor vloeken en discussiëren met de dokter die bij hem is.

De dokter komt vijf minuten later naar buiten en kijkt me vriendelijk aan. “Je kunt naar binnen. Hou hem zo lang mogelijk voor me in bed, oké? Ik ben met een uurtje terug.”

Ik knik. Dat laat ik me geen tweede keer vertellen. Als ik naar binnen loop en de deur achter me sluit, zie ik Magnus al aanstalten maken om het bed uit te klimmen.

“Waar denk jij heen te gaan?” vraag ik zo streng mogelijk. Ik loop naar het bed toe en druk hem resoluut, maar voorzichtig terug.

“Er moeten honderd dingen geregeld worden. Dit is-” begint hij, maar ik onderbreek hem. “Ricardo heeft alles onder controle. Daarom is hij je rechterhand, toch?” Ik ga in de stoel zitten die naast het bed staat. “Blijf tot de dokter je laat gaan?” vraag ik met een kleine glimlach.

Magnus kijkt me aan en zucht, “Oké.”

Ik bestudeer het verband. “Hoe gaat het? Is het ernstig?”

Hij schudt zijn hoofd. “Nee, het gaat prima. Ik hoorde dat je nog achter me aan was gekomen.” Zijn blik wordt ernstig. “Ik dacht je verteld te hebben om in de slaapkamer te blijven.”

“Ik maakte me zorgen,” zeg ik en sla mijn armen over elkaar. “Daarnaast ben ik nooit zo goed geweest in het volgen van wat van me gevraagd wordt.”

“Ik ben in ieder geval blij dat jou verder niks is overkomen,” glimlacht hij. “Het had een stuk erger kunnen aflopen.”

“Wat is er nou precies gebeurd dan?”

Magnus lacht kort en humorloos. “Ah, de rivalen die jou mee wilden nemen een aantal weken geleden, daar hebben we de afgelopen tijd wat gedoe mee gehad. Ik dacht het laatst opgelost te hebben, maar dat viel wat… tegen.” Hij duwt de dekens opnieuw van zich af en zijn eerste been gaat al over de rand van het bed heen.

“Hey!” Ik sta direct naast hem en duw zijn been terug het bed in. “Blijf in ieder geval liggen tot de dokter terug is.”

“Penelope, ik ga niet mijn tijd hier uitzitten.”

Waarom zijn sommige mensen zo koppig? Ik zucht gefrustreerd en klim het bed op waar ik bovenop hem ga zitten en zijn heupen tussen mijn benen klem. “Dat ga je wel,” zeg ik.

Magnus laat zijn handen over mijn bovenbenen glijden en pakt me bij mijn heupen vast. “Ik ben overtuigd,” zegt hij met een glinstering in zijn ogen.

Ik geef een speelse glimlach terug en leun naar voren, voorzichtig dat ik niet zijn verwondingen aanraak. “Goed. Ik had het je geen derde keer verteld namelijk.”

Hij geeft me die duivelse grijns van hem. Dan leun ik het laatste stukje naar voren en geef een zacht kusje op zijn mondhoek. Ik neem zijn gezicht in mijn handen en kus dan zijn andere mondhoek. Zijn grip op mijn heupen versterkt en hij trekt me iets dichter tegen zich aan. “Stop met teasen, Penelope,” zegt hij zachtjes tegen mijn lippen terwijl hij me doordringend aankijkt.

Dan is het mijn beurt om te grijnzen. “Ik stop wanneer ik dat wil.” En dan kus ik hem. Diep. Zijn armen omringen mijn middel en trekken me zodanig dicht naar zich toe dat ik me kort zorgen maak om zijn wonden. Hij geeft geen kik en neemt de leiding van de tongzoen over voordat dat ik er erg in heb.

Ik duw mijn heupen nog iets meer naar beneden en beweeg langzaam langs zijn groeiende lid onder zijn boxershorts. Zijn handen pakken mijn billen vast en hij herhaalt de beweging door me te leiden. En opnieuw. En opnieuw.

Ik kreun zachtjes tegen zijn lippen en krul mijn armen om zijn nek heen. Ik beweeg mee op zijn tempo en kantel mijn heupen iets naar achteren zodat ik precies de frictie over mijn klit voel. Zo voeren we langzaam het tempo op.

Tot ik buiten de deur de dokter hoor zeggen, “- kan prima bezoek ontvangen.” Waarop ik vervolgens Ricardo’s stem hoor, “Heel fijn.”

Ik laat Magnus verwilderd los en rol zo snel van hem af dat hij niet de kans krijgt om me opnieuw vast te grijpen. Hij krimpt een stukje ineen en houdt zijn ribben kort vast. “Tijd is om,” zeg ik terwijl ik heel snel mezelf fatsoeneer en hem een knipoog geef.

Magnus grijnst, “Wacht maar tot ik dit bed uit mag, Penelope.”

Samenkomst

Terwijl Magnus in de dagen daarna druk is met het regelen van zaken, help ik Ricardo met het ordenen van een aantal financiële en andere fiscale zaken. Het houdt mijn hoofd bezig naast mijn eigen werk en ik probeer niet al te veel na te denken over mogelijke consequenties van dit alles.

Twee weken na het incident vraagt Magnus of ik naar zijn kantoor wil komen. Hij is zo weinig aanwezig geweest de laatste tijd, dat ik mezelf erop betrap dat ik wel erge haast maak.

Ik klop op de deur als ik bij zijn kantoor ben. Ik stap naar binnen en sluit de deur resoluut achter me. “Je wilde me spreken?”

Magnus kijkt op van een aantal papieren en bekijkt me langzaam van top tot teen waarop hij vervolgens antwoordt, “Ja. Laten we het eerst over de zakelijke punten hebben.”

Ik frons als ik op zijn bureau af loop. “Zakelijke punten?”

“Ik heb een propositie voor je,” zegt hij terwijl hij de papieren aan de kant legt en zijn handen onder zijn kin vouwt. “Ik wil je graag een baan aanbieden.”

Verbaasd staar ik hem aan. Dat is wel het laatste wat ik had verwacht van dit gesprek. Ik had eigenlijk gehoopt dat hij me direct zou oppakken en me alle hoeken van de kamer zou laten zien. “Een baan?” Ik ga zitten in één van de fauteuils voor zijn bureau.

“Ik hoorde dat je fantastisch werk levert bij je huidige werkgever en Ricardo is erg lovend over hoe je hem de afgelopen weken hebt geholpen. Er is een open functie in mijn organisatie sinds het incident en je lijkt mij een geschikte kandidaat om deze rol te vervullen.”

“Een baan bij de maffia?” Ik trek mijn wenkbrauwen op. “Dat helpt niet per se om van de radar te verdwijnen.”

“Dat klopt.” Magnus pakt een folder van een stapel af en overhandigt deze aan mij. “Dit is mijn aanbod.”

Ik open de folder en verslik me half in mijn ademhaling als ik naar de voorwaarden kijk. “Je maakt een grapje.”

“Naast een schappelijk loon, hebben we ook nog verscheidene trainingen die we aanbieden. Ook om jezelf te kunnen beschermen uiteraard. Werken in deze kringen komt niet zonder enig gevaar en daar compenseer ik al mijn mensen goed voor.”

Ik blader door de voorwaarden en kijk door mijn wimpers omhoog naar hem. “Ik zal het in overweging nemen.” En geef hem een kleine glimlach.

“Geen enkel probleem.” Hij staat op en loopt achter zijn bureau vandaan. Hij pakt de folder uit mijn handen en draait vervolgens de fauteuil zijn kant op. “Volgens mij hebben wij nog andere dingen om te bespreken. Ik zit tenslotte niet meer vastgeketend aan een bed.”

Ik leun naar achter en kruis mijn benen terwijl ik omhoog in zijn ogen kijk. “Ik weet niet zo goed waar je het over hebt.”

Hij leunt naar mijn oor toe. “Geen zorgen, Penelope,” zegt hij met een zachte, lage stem. “Dat komt wel.” Dan pakt hij me vast en gooit me over zijn schouder heen. Ik slaak een gil en probeer me ergens aan vast te grijpen, maar ik hang al over zijn schouder voordat ik ook maar iets kan doen.

“Magnus, ik kan zelf lopen!” lach ik.

“Ik help je slechts een handje.” Hij neemt me mee naar een achterkamer, wat een klein appartement is. In de slaapkamer legt hij me op bed neer en loopt naar een kast toe. “Het staat niet in de arbeidsvoorwaarden, maar ook buiten werkuren om zal ik ervoor zorgen dat je alles krijgt wat je nodig hebt.”

Ik ondersteun mezelf op mijn ellebogen en kom iets overeind. “Inclusief jou?” vraag ik onschuldig.

“Ik ben zeker een voorwaarde,” zegt Magnus als hij zich omdraait met een set handboeien tussen zijn vingers. “Over vastketenen gesproken-” Hij komt aan de rand van het bed staan. “-kan ik je nog helpen begrijpen hoe het is om aan een bed gekluisterd te zijn?”

Ik doe net alsof ik hier over na moet denken, terwijl ik het antwoord al weet. Een tintelend gevoel verspreidt zich door mijn lichaam en verzameld zich bij mijn onderbuik. “Misschien wel.”

Magnus gooit de boeien op het bed en helpt me vervolgens in een zittende positie. Hij zoent me ruig en vol passie. Ik verdwijn in zijn wereld en voordat ik het weet, liggen al onze kleding en schoenen op de grond en heeft hij de leren handboeien in zijn handen.

“Net als de vorige keer, als het niet goed voelt of je je niet comfortabel voelt, dan stoppen we.” Hij kijkt me indringend aan.

“Ik wil mijn volgende leven zien, Magnus,” zeg ik terwijl ik hem vasthoud.

“Dat kan geregeld worden,” is zijn antwoord. Magnus verplaatst me zonder moeite dichter bij het bedframe. Hij maakt de eerste handboei vast om mijn pols en duwt mijn armen boven mijn hoofd. Hij haalt de andere handboei achter één van de spijlen langs en maakt mijn andere pols ook vast. Als hij zijn handen weghaalt, wil ik hem weer beetpakken. Dat gaat niet. En een golf van opwinding overspoelt mijn lichaam.

Magnus grijnst. Hij pakt mijn gezicht voorzichtig tussen zijn handen en kust me kort. “Nog steeds goed?” Hij blikt naar de handboeien.

“Stop met uitstellen.”

Dat laat hij zich niet twee keer vertellen. Zijn handen dwalen af naar beneden en strelen teder mijn huid. Langs mijn nek, mijn armen, mijn zij en mijn buik. Zijn vingers glijden langs de ronding van mijn borsten en daalt verder af. En laat mij in spanning mijn adem inhouden terwijl hij mijn lichaam verkent.

Hij neemt de tijd om me overal aan te raken, behalve mijn borsten en vulva. Hij spendeert extra tijd bij mijn binnenbenen met lichte aanrakingen en kusjes. Mijn vingers krullen om de ketting van de boeien heen en ik houd me for dear life vast, terwijl ik hem smeek om me aan te raken waar ik wil.

“Geduld, Penelope. We hebben de hele nacht nog.” Maar zijn handen vinden mijn borsten en ik kreun tevreden als zijn vingertoppen mijn gevoelige tepels aanraken. Hij zoent me diep terwijl hij langzaam mijn ene borst stimuleert en de andere hand het genotsknopje vindt. Zijn handen vinden het perfecte ritme en ik kan me bijna niet meer concentreren op zijn lippen.

Magnus lacht zachtjes en brengt zijn lippen naar mijn nek. “De baas zijn van de maffia is heel leuk,” zegt hij tegen de huid achter mijn oor en ik ril van genot. “Maar er gaat niks boven de baas zijn in de slaapkamer.”

“Dat is wat jij denkt,” verzucht ik terug.

Hij brengt traag zijn vingers bij me naar binnen en ik spreid mijn benen verder om hem alle ruimte te geven. “Dat weet ik wel zeker.” Hij voert het tempo op. “Kom voor me, Penny.”

Het orgasme bouwt op en op en op. Ik kreun en duw mijn heupen omhoog terwijl mijn spieren zich aanspannen. Dan laten ze ongecontroleerd los en kom ik hard om zijn vingers heen. “Magnus, ik wil jou,” kreun ik en wil weer naar hem grijpen om hem dichterbij me te trekken, maar de boeien komen strak te staan.

Hij haalt zijn vingers uit me, likt ze af met een glimlach en spreidt mijn benen verder. Hij duwt mijn knieën omhoog en plaatst zichzelf tussen mijn benen in. “Zie je de sterren al, Penelope?” Dan brengt hij zichzelf bij me naar binnen. Hij masseert mijn kuiten terwijl hij me centimeter voor centimeter vult.

“Oh god,” kreun ik. “Magnus-“

Ik kan mijn zin niet afmaken, want hij trekt zichzelf weer terug en stoot dan diep. Ik hap naar adem en zoek houvast bij mijn boeien. Opnieuw glijdt hij langzaam uit me en stoot weer diep naar binnen, wat mijn adem verder ontneemt. Hij legt mijn enkels over zijn schouders en leunt naar voren. Even ben ik bang dat ik hier niet flexibel genoeg voor ben, maar dan stopt hij en zet hij zijn handen aan de weerzijden van mijn gezicht neer.

“Kijk me aan als ik je neem,” fluistert hij. Ik ontmoet met mijn ogen de zijne. En hij begint op een langzaam tempo diep te stoten. Steeds sneller en sneller. Zijn groene ogen die me nu nog op de wereld houden.

Hij verandert de hoek en verrast voel ik hoe hij tegen mijn G-spot aanstoot. “Stop niet, Magnus,” hijg ik en kreun als ik mijn tweede orgasme zich in rap tempo opbouwt.

Ik kom voor een tweede keer met een ademloze gil terwijl ik hem nog altijd aankijk. En ik weet vrij zeker dat ik de sterren al zie.

“Penelope, Jezus,” kreunt Magnus. Zijn stoten worden onregelmatiger en dan trekt hij zichzelf terug en komt hij over mijn buik heen. Hijgend en met een verwilderde blik neemt hij me in zich op voordat hij me diep kust en vervolgens zegt, “Ronde twee in de badkamer.” De boeien zijn van mijn polsen af voordat ik het weet en hij tilt me op in zijn armen. “Ben je er klaar voor?”

“Ja,” glimlach ik terug.

Hoewel ik jullie niet kan vertellen wat er sindsdien is gebeurd (iets met dat contract), kan ik jullie wel vertellen dat mijn leven de nodige spanning, sensatie en vele hoogtepunten heeft gekregen. En dan bedoel ik ook héél veel hoogtepunten.

En één ding weet ik zeker. In mijn volgende leven zal ik hem ook weer vinden.

Wat vond je van het laatste deel van ‘In zijn handen’? Laat het weten in de comments!