Erotisch verhaal: ‘Bad Princess’

Hij had in hetzelfde vliegtuig gezeten; ze had hem gezien bij het instappen, en ze wilde hem. Ze was dat jaar niet van plan geweest nog eens met haar vriendin op vakantie te gaan, maar haar vriendin had niemand om mee te gaan, dus ach, waarom niet, en waarom niet het eiland waar ze de twee voorgaande jaren ook waren geweest?
De vlucht had lang geduurd; het vliegtuigje was krap, er werd geen film vertoond, en Linda had net geen gezicht op de man die ze wilde.
Op het kleine vliegveld hadden ze hem en zijn vrienden bekeken terwijl ze op hun koffers wachtten, en haar vriendin Claudia had haar hoofd geschud en gezegd dat die mannen niets op hun eiland te zoeken hadden, en dat was waar; het waren jongens die op vakantie gingen voor harde muziek en goedkoop bier schonken, en daar zouden ze wel terechtkomen, hij en zijn vrienden. Ze zagen hoe ze hun koffers van de band pakten en daarna een paar woorden riepen in iets dat op Latijn leek, en Claudia zei: gymnasiasten? Nee toch?
De man die naast hen op de koffer wachtte, zei: Korps Mariniers.
Geil, had Linda naar Claudia gefluisterd.
Ze pakten een taxi naar hun vaste hotelletje en dar maakten ze zich klaar voor hun eerste avond. De warme avonden op het eiland bestonden uit wandelen over de promenade, bekeken worden door de mensen die op de terrasjes zaten, zelf een terrasje uitkiezen en een frappé bestellen om de transformatie van bekekene naar bekijker te ondergaan, en dat ritueel hadden ze zich meteen weer eigen gemaakt, omdat het er nog in zat van vorig jaar. Hij liep langs toen ze net een terrasje hadden gekozen, en hij was groot en sterk, en door zijn zelfvertrouwen leek hij nog groter dan hij was.
Hij was de baas.
De baas over de andere jongens, de baas over de promenade, de baas over het eiland.
Ze keken naar hem, zij en Claudia, de jongens in zijn groep waren onzichtbaar in zijn aanwezigheid, en Linda wist wat Claudia van zulke mannen vond, en heel even nam ze zich voor lief te zijn voor haar vriendin en niet toe te geven aan de opwinding waarvan ze al zeker wist dat ze die zou voelen als hij haar aan zou kijken.
Hij keek haar aan.
Hij liet zijn ogen over haar lichaam gaan.
En ze wist wat ze wilde en dat ze daarmee niet lief zou zijn voor haar vriendin.
God nee, had Claudia gezegd. God nee.
Linda had haar schouders opgehaald.
Claudia had gezegd dat ze wist wat ze hadden afgesproken, en Linda zei ja, dat wist ze, maar eigenlijk was ze het al half vergeten: mocht ze nu doen wat ze wilde als ze haar vriendin er maar buitenliet, of was de afspraak later nog aangescherpt en waren er addenda die ze nu in haar voordeel aan het vergeten was? Het deed er ook niet toe; Linda was in het baas-zijn net als de man die ze net langs had zien lopen. Zij was de baas in deze relatie, en iedereen in deze relatie wist dat: het protest van Claudia was voor de vorm.

Het eiland was klein en de tijdelijke zomerbewoners concentreerden zich ’s avonds op de promenade, ’s nachts in de hotelletjes van het dorpje, maar tijdens de hitte van overdag verspreidden ze zich over de tien , twaalf strandjes aan de randen van het eiland, en Linda en Claudia gingen net als vorig jaar naar het enige strandje dat alleen bereikbaar was per boot omdat het vanaf het land omsloten was door hoge rotsen; uit het haventje van het dorp vertrok om tien uur ’s ochtends het bootje van de Kapitein Met De Baard, zoals Linda hem noemde als ze tijdens de rest van het jaar herinneringen ophaalde aan haar vakanties, en iedereen die twintig euro overhad voor exclusiviteit zat dan aan boord. En hij had natuurlijk niet aan boord gezeten. Dus Marjoleon had op haar nog eens tien euro kostende bedje op het onbereikbare strand -wit zand en blauwgroen water, vanzelfsprekend kristalhelder- onrustig haar thriller gelezen, dronk haar cocktails ( die aan boord ban het geankerde bootje werden bereid door de Kapitein Met De Baard), smeerde haar lichaam in en vroeg zich af waar hij nu was, en ze wist dat ze die gedachte niet voor verliefdheid hoefde te houden: het was geilheid. Ze wilde gepakt worden door hem. Af en toe keek ze naar de hoek van het strandje waar de rotsen overheen hingen en waar een paar mensen naakt op hun bedjes lagen, een meter of vijftig bij de rest vandaan. Dat was een paar jaar geleden begonnen: een stelletje had hun gehuurde bedjes opgepakt, naar de rosten gebracht, en in de schaduw hadden ze zich uitgekleed, en de volgende dag waren het twee stelletjes en een vrouw alleen, en er was langzaam een nudistische kolonie ontstaan, iets waar mensen onder elkaar wel iets over zeiden, maar wat in een grotere groep normaal werd gevonden. Linda had tegen Claudia gezegd dat zij misschien ook wel een keer wilde, lekker boot, en dan het water in en die koelte langs je vagina voelen stromen – dat moet toch heerlijk zijn? Maar haar vriendin had er alleen maar om gelachen. Tijdens die dag fantaseerde ze over naakt zijn in die hoek van het strand, over de baas van het eiland die haar op het strandbedje op haar knieën zou draaien en zijn penis in haar zou duwen, en ze voelde hoe nat ze werd, en ze ging het water in omdat ze die koelte wilde voelen tussen haar benen, dus ze schoof haar broekje naar haar enkels terwijl ze dreef, en ze was bang en hoopte tegelijk dat iemand door dat verdomde kristalheldere water naar haar lichaam zou kijken, haar naaktheid zou zien, opgewonden van haar zou raken. Om vijf uur zette de kapitein zijn passagiers weer aan boord: de mannen waadden door de branding met de tassen van hun vrouwen klommen het trappetje van het bootje op, de kapitein droeg de vrouwen die droog wilden blijven in zijn armen door de rustige golven die om zijn knieën sloegen, en Linda wilde niet perse droog blijven, maar ze wist dat de kapitein zich verheugde op haar, hij keek altijd even naar de lucht, naar de god waar hij in geloofde met gespeeld gelukzalige glimlach als zij aan de beurt was, en zij sloeg haar armen als antwoord om zijn nek met een bevallige sierlijkheid, kroelde met haar nagels even door zijn baard, en zijn knipoog was net zo goed als het vorige jaar. Princess, zei hij liefdevol.
Toen de boot onderweg was naar het haventje, een tochtje van twintig minuten, begon haar vriendin een migraineaanval te spelen, en Linda wist dat ze die avond nog mee zou spelen: wat vervelend schat, natuurlijk blijf ik bij je, we houden alle gordijnen dicht en ik zorg voor je en morgen voel je je weer goed. Jaloerse trut.

De derde avond dat ze op het eiland waren, zag ze hem weer lopen. Het groepje jongens, met de baas voorop, liep Linda en Claudia tegemoet toen ze zelf ook nog het paraderondje over de promenade liepen, en twee van de jongens floten en maakten grappen, maar de baas tilde zijn hand op en ze waren stil. Dat gebaar en het effect dat dat gebaar had, deed Linda bijna door haar hallen zwikken; ze voelde de bandjes van haar schoenen straktrekken om haar enkels.
Ik ben hier met een stel apen, zie hij, gericht op Marjolei, haar vriendin negerend.
Ik ben hier onder de indruk, zei Linda.
Wij ook, zei een van de apen, een rode jongen, wat boller dan de rest.
De baas keek kort achterom, en de rode jongen was stil. Hij knikte, bij wijze van begroeting, en hij liep door, en zijn vrienden liepen achter hem aan, en zei zeiden niets omdat de baas nog geen toestemming tot praten had gegeven.
Hij is té fout, zei Claudia toen ze veder liepen. Hij is echt fout. Je zegt het alsof je het afkeurt, zei Linda. Ze wilde hem.

Maar de vakantie ging rustig voorbij zonder dat er iets gebeurde; de dagen waren op het geheime strandje, de avonden waren op de promenade, waar ze hem iedere avond wel voorbij zag lopen zonder dat er echt contact was, alleen een blik, af en toe een knikje, de nachten waren in het hotelletje, waar haar vriendin onrustig sliep en Linda masturbeerde bij de gedachte aan de baas van de apen, opgewonden bij de gedachte dat er nog iets zou kunnen gebeuren, zichzelf vervloekend dat ze zelf niets liet gebeuren.

Op de ochtend van de laatste dag stonden de groep apen en hun baas bij het bootje van de Kapitein Met De Baard, allemaal een opgerold matje onder hun arm, zonnebril op, een blikje bier in de hand, en Linda hoorde Claudia naast zich kreunen. Nee , zei ze, nee, we gaan iets anders doen. Ik wil niet met die proleten op één strand, een hele dag. Ze stonden op twintig meter afstand en de baas zag ze, zag hoe stil ze bleven staan, dus hij kwam naar ze toe en stak zijn hand uit, eerst naar Claudia, en zij schudde die hand, toen naar Linda, en pas tegen Linda zei hij dat hij Eddy heette, en dat hij hoopte dat ze het niet erg zouden vinden als hij en zijn apen een dagje mee zouden gaan naar het geheime strandje. We hebben er veel over gehoord, zei hij, en we dachten dat het iets was dat we niet konden missen. Je mag het zeker niet missen, zei Linda. Zeker niet. Claudia zuchtte.
Eddy richtte zich naar haar en zei: we gaan ons gedragen. Daarna draaide hij zich om en liep naar zijn groep apen.
Je hoort het, zei Linda. Ze gaan zich gedragen.

De Kapitein Met De Baard pakte de 20 euro-biljetten aan ( een paar apen vloekten hardop), hielp zijn passagiers van de kade in de boot, en voer naar het strandje. Claudia staarde alleen maar voor zich uit tijdens de tocht, en Linda moest erom lachen, voelde niet de behoefte die boosheid weg te halen laat mensen maar boos zijn als ze dat zo fijn vinden.
Bij het ankeren voor het strandje sprongen de mannen die elke dag meegingen al in het water, landden op de zachte bodem, het water tot hun knieën, en Eddy en zijn apen deden hetzelfde, en toen Eddy zag dat de dagelijkse mannen de spullen van hun vrouwen aanpakten, stak hij zijn armen uit om de strandtassen van Linda en Claudia aan te nemen.
Nou, graag, zei Linda, en haar vriendin zuchtte maar gaf haar strandtas wel aan.
De kapitein was ondertussen bezig op het strandje met de stapels ligbedjes- iedereen die nog eens tien euro gaf, kreeg er een mee- en Linda en Claudia gingen in de rij staan. Toen ze aan de beurt waren en de bedjes aanpakten, stond Eddy naast ze en pakte ze over, een onder elke arm, en de daadkracht waarmee hij dat deed maakte duidelijk dat er niet geprotesteerd kon worden.
Waar gaan jullie liggen?
Claudia hapte naar adem, wilde wel degelijk in protest over Eddy’s bemoeienis, maar Linda zei: daar! En ze wees naar de rots waar de kleine nudistische kolonie zich al aan het verzamelen was, nog zonder naaktheid; eerst werden de matjes uitgerold, de parasols in het zand gedreven. Eddy liep de vijftig meter met de bedjes, en Linda en Claudia keken. Linda tevreden. Haar vriendin niet zo tevreden. God nee, zei ze. God nee. Eddy kwam teruglopen, zei dat ze verder geen last zouden hebben van de apen vandaag, en jij dirigeerde zijn groepje naar een stuk strand tussen de nog-niet-naaktkolonie en de plek waar ze nu stonden. Ik doe hier niet aan mee, zei Claudia, en ze ging haar bedje halen. Linda wachtte rustig tot haar vriendin met een woedende blik weer voorbij was gekomen, strandtas om een schouder, haar bedje achter haar aan met een poot door het zand.
Linda liep heel rustig naar de rots, vlak langs de apen en baas, met een glimlach, en zette haar tas op het bedje dat Eddy voor haar had neergezet. Ze zette haar handen in haar zij en keek hoe het kleine groepje kolonisten om haar heen zich nu langzaam naar de naaktheid begaf, stelletjes die elkaar insmeerden, mannen die de rug en de naakte billen van hun vrouwen deden, een vrouw die als grap de zonnespray op de penis van haar man spoot. Een paar mannen alleen die naakt op een bedje of matje zaten. Eén andere vrouw alleen. Een paar van hen keken naar Linda, lachten haar bemoedigend toe. kom maar, je kan het, trek gewoon alles uit. Ze knikte naar zichzelf, draaide een keer om haar as om te kijken of de apen en hun baas keken, en ze begon: ze liet haar zomerjurkje zakken, ze trok de sluiting van haar bovenstukje los, kneep even kort in haar eigen borsten, iets dat ze altijd deed als ze ze lucht gaf, en waarom zou ze dat hier nu niet doen? Daarna liet ze haar broekje langs haar benen glijden, en ze voelde het op haar voeten vallen, en ze bukte, haar billen naar de apen, wetend dat haar vagina zichtbaar zou zijn voor hen, en ze pakte haar broekje op. Ze hoorde twee of drie van apen lachen, maar het was geen lach die ze niet wilde horen, het was een lach die zei: ik ben een man en ik zie iets waar ik geil van word en ik weet niet hoe ik hiermee om moet gaan. Ze wist dat Eddy niet een van de lachers was.
Ze stopte al haar kledingstukken in haar tas, pakte haar zonnespray, en begon te smeren, staand, haar rug nog steeds naar de apen, naar hem, naar Eddy. Ze smeerde langzaam, langzaam, en ze hoorde het lachen, en ze genoot ervan. Ze maakte nog een keer de bukkende beweging toen ze de spray op haar benen spoot, eerst haar bovenbenen, daarna haar schenen, en bij het uitsmeren bleef ze zo een paar momenten staan, zicht gevend op haar vagina, en bij het uitsmeren van haar kuiten bewoog ze opzij om de apen en hun baas haar borsten te laten zien, en om zelf te kijken, kort, en alle apenogen waren op haar gericht, alle apengezichten in een grimas van opwinding, alleen Eddy leunde rustig op een elleboog in het zand, en hij keek wel, maar hij lachte erbij met een blik die zei: meisje, ik weet wel wat je aan het doen bent. En ze voelde zichzelf nat worden.
Ze ging liggen op haar bedje, haar gezicht in de zon, en ze wachtte.
Eddy was een minuut later.
Een minuut later was precies goed. Niet te kort om het eng te laten zijn, niet te lang om toch te gaan twijfelen aan zijn zelfvertrouwen. Want het was dat zelfvertrouwen dat ze wilde, dat was wat ze in zich wilde, zijn harde zelfvertrouwen.
Ben je daar? vroeg ze.
Dat is wat je wilde, zei hij.
Ja, dat is wel een beetje zo. Ze keek naar zijn lichaam: spieren, maar niet te veel, niets waar hij zijn best voor had hoeven doen, dit waren spieren die er waren omdat hij ze nodig had, niet omdat hij dacht dat hij ze nodig had. Een boxer-zwembroek, dat was slecht, maar dat was omdat zijn apen er ook allemaal een droegen. Die moet uit, hier, zei ze, knikkend naar zijn boxer.
Ik zie anders nergens een bordje.
Sociale druk, zei Linda, en ze maakte een gebaar met haar arm dat zei: kijk al deze naakte mensen.
Óke dan, zei hij, en hij duwde zijn boxer langzaam omlaag, waardoor zijn penis langzaam zichtbaar werd, eerst de stam, daarna de top, en Linda zag dat hij hard aan het worden was.
De apen achter hem joelden.
Laat ze, zei ze.
Ik laat ze, zei hij, en hij liet de boxer in het zand vallen, en stapte eruit.
Heb je daar al gesmeerd?
Nog niet nodig geweest, zei hij, terwijl hij bleef staan, zijn harder wordende penis voor haar.
Hier, zei ze, en ze pakte haar zonnespray, spoot op zijn penis. Wel uitsmeren, zei ze.
Met zijn linkerhand smeerde hij de spray uit, langer dan nodig was, en ze zag hem groeien.
Ben je je nu voor me aan het aftrekken?
Ik ben me aan het beschermen tegen de zon. Dat is verstandig. Dat is inderdaad verstandig. Ze ging rechtop zitten, haar gezicht nu dicht bij zijn kruis, en ze spoot nog wat spray links en rechts van zijn penis, en daarna pakte ze hem beet, tilde hem op , en sprayde zijn ballen ook met zonnebrand. Ik zal je even helpen, zei ze. Ze zette de fles weg en ze smeerde, haar handen eerst in zijn liezen, zijn penis en ballen bij de basis omvattend, met een beweging alsof ze aan het smeren was., en daarna smeerde ze spray op zijn ballen uit, zijn pik daarbij vasthoudend, alsof die nog in de weg kon zitten nu hij volledig hard was. Zo, zei ze. Een man van de nudistenkolonie stond op, en even was ze bang dat ze in zijn fantasie terecht was gekomen, waardoor ze uit de hare moest stappen, maar haar handen om Eddy’s penis wonden hem niet op; hij zei, in het Nederlands, dat dit soort gedrag niet gewenst was. Ze herkende de man: hij had op het vliegveld gezien dat Eddy en zijn vrienden mariniers waren.
Je gaat nu zitten en je zegt niets meer, zei Eddy kort en duidelijk. 
Linda voelde zich week worden. Zijn penis die ze vast had moest in haar.
De man ging zitten en zei niets meer.
Ze gaf een kus op de top van zijn penis. Die heb je verdiend, zei ze.
Omdat je me beschermd tegen vervelende mensen.
Gaat dat zo makkelijk bij jou?
Bij de juiste man ben ik heel makkelijk, zei ze. Ze zette haar voeten aan weerszijden van haar strandbedje en vroeg of hij bij haar kwam zitten.
Eddy ging voor haar zitten, tussen haar benen in, zijn rug naar haar toe.
Ze pakte haar flesje zonnespray, spoot zijn rug in en smeerde .
Ze kneep in zijn spieren, zette haar nagels in zijn vlees.
Is dat nog veel meer verwachten. Ze reikte om zijn lijf heen naar zijn stijve penis, die bijna recht omhoog wees tussen zijn benen. Ze trok een paar keer hard.
De enige andere vrouw die alleen aan was gekomen bij de naakten, maakte een kuchend geluid.
Eddy stond op, stak zijn hand uit naar Linda en zei: kom , we het water in, dan kan ik je pakken.
Zo liepen ze naar de branding, naakt, geil, nagekeken door de andere naakte mensen, en door Eddy’s apen, vijfentwintig meter verderop.

Ze waadden door de rustige golven, haar hand in de zijne, en dat voelde niet liefdevol, het voelde nodig– en toen het water om zijn middel stond en om haar middenrif, zei hij: hier.
Hij pakte haar bij haar nek, kuste haar goed, hard, dwingend, en daarna tilde hij haar op bij haar bovenbenen.
Hij schoof haar vagina over zijn penis.
Elektriciteit door haar vagina, door haar liezen, door haar lichaam.
Dit wilde ik op het moment dat ik je zag, zei ze.
Niet zeuren, zei hij, en hij zette zijn handen om haar middel en tilde haar op, duwde haar weer terug, tilde haar op, duwde weer terug.
Jezus, ja, dat is het, zei ze, en ze beet in zijn zoute schouder, en hij liet haar middel los, sloeg zijn linkerarm om haar lichaam en met zijn rechterhand pakte hij haar kin, duwde haar mond open met kracht en zei: ik ben hier degene die pijn uitdeelt. Daarna ramde hij zijn penis dieper in haar. Het water om hen heen ruiste.

Toen hij klaar was, bleef ze nog wat om hem heen zwemmen, zijn penis aanrakend, lachend, af en toe boven water uitkomend omdat ze hem nog een keer wilde kussen, maar hij stapte naar de kant, naar het strand, en ze raakte wat achterop, en ze zag hoe hij naar haar strandbedje liep en zijn boxer uit het zand pakte, die aantrok en naar zijn apen liep.
Ze voelde zich naakter dan ze was, plotseling, en liet zich weer onder de waterspiegel zakken, zich verbergend voor alle mensen die het hadden zien gebeuren. Met een paar stevige zwemslagen ging ze terug het diepere water in, verder, tot ze wist dat ze alleen als stip zichtbaar was voor de mensen op het strand. Háár strand. Het was niet van hem geweest zoals het eiland van hem was. Maar nu wel.

Op de terug tocht zat ze zo alleen als mogelijk was op het kleine bootje. Ze had zich niet laten dragen door de kapitein, en Eddy had geen hulp geboden toen ze met haar strandtas door de branding waadde. Haar vriendin had eerst gekeken waar zij was gaan zitten, en vond toen een plek zo ver mogelijk bij haar vandaan. Eddy en zijn apen zaten aan de andere kant van de boeg, en hij keek niet naar haar. Zijn apen keken wel.
Linda keek naar de golven, naar de andere eilanden, naar de zeilen van de bootjes die tussen de eilanden doorvoeren, en ze verborg zich in gedachtenloosheid, tot ze een hand op haar knie voelde, en heel even voelde ze vreugde, hij zat naast haar.
Maar het was hem niet.
Het was de rooie. Hee, zei hij, ik ben Bas.
Nee, Bas, zei ze, en ze trok haar knie onder zijn hand weg.
Clowntje, hoorde ze Eddy zeggen, en ze keek naar hem en zag hem een beweging met zijn hand maken, alleen zijn hand, en Clowntje Bas stond op en ging weer tussen de apen zitten.

Op de laatste avond zat Linda op het balkonnetje van hun hotelkamer, Claudia zei niets en ging weg, en ze keek naar de mensen die over de promenade liepen. Ze bleef een half uur, drie kwartier zo zitten, en ze dacht na, tot ze besloot niet meer na te denken. Stomme bavis, zei ze tegen zichzelf– doe niet zo belachelijk. Ze pakte haar tasje en ging.

In het kleine haventje, waar de bomen lange schaduwen maakten in de ondergaande zon, stond de Kapitein Met De Baard op het dek van zijn boot. Hij had een tray colablikjes in zijn armen en leek na te denken over een bestemming. Hij keek op toen Linda dichtbij was. Princess, zei hij, en daarna schudde hij zijn hoofd. Bad princess.
Linda schrok van de pijn die dat deed; ze liet zich nooit pijn doen door wat mensen tegen haar zeiden, maar dit deed pijn–waarom in godsnaam? Ze sloeg een hand voor haar mond en voelde tranen tegen haar ogen duwen.
Princess, zei de kapitein nog een keer, maar nu sussend. Hij stopte de tray colablikjes onder zijn arm, sprong vanaf zijn boot op de kade, en pakte haar bij haar arm. Come, zei hij, too hot here. Hij nam haar mee de winkel tegenover zijn bootje in, een viswinkel waar ze nooit naar had gekeken omdat er alleen locals kwamen, en ze volgde hem naar achteren, waar hij een grote koelcel opende.
Come, zei hij nog een keer, en: I have to store this cool, en hij knikte naar de tray cola.
Samen stapten ze de koelcel in, en hij liet de deur achter hen dichtvallen. ‘Cool, huh?’
Cool, zei Linda.
De kapitein zette de tray op een stapel andere frisdrank. So we talk, zei hij.
I don’t have to talk, zei Linda.
You don’t know how to open this door, so we talk.
Linda lachte kort, wreef haar armen warmer, en zei: Okay, you talk.
You want to be bad girl? Because good girl boring?
Ze haalde haar schouders op.
Because bad girl needs badder boy. You look for badder boy, you find badder boy, and you will cry.
Ze keek om zich heen. Frisdrank en vis in witte piepschuimen dozen, en haar adem in wolkjes de kou verwarmend. I don’t think I want this conversation, zei ze.
Why not? You listen to the captain. The captain knows things.
The captain doesn’t know me.
The captain knows, zei de kapitein. But you don’t want to hear, because you knÓw the captain knows. You will find badder boy, and he will make you cry. And you think the captain is a simple man, so this is all he knows.|
That his advise stops here. But listen to me: the badder boy will make you cry because yoy yourself think you are a bad princess and the bad princess deserves to cry.
Linda draaide naar de dichte deur van de koelcel. Will you let me out please?
De kapitein keek een paar tellen streng naar haar, en duwde toen de deur open. You do not deserve te cry, zei hij terwijl ze naar buiten stapte. The captian knows that because it’s simple.
Ze keek nog even om, en hij zei: you do not deserve to cry because nobody deserves to cry.

Eddy en zijn apen waren in de kroeg met goedkoop bier en harde muziek. Het was drukker dan ze had verwacht; kennelijk waren er meer mensen dan ze verwachtte op het eiland die behoefte hadden aan dat bier en die muziek. Ze moest zich door de groepjes heen duwen voor ze bij hem was. Hij keek haar aan en ze ging op haar tenen staan en drukte haar mond tegen de zijne. Ze zoenden terwijl de apen naar ze keken. Daarna liet hij haar los, duwde haar weg, en draaide zich naar zijn vrienden toe. Waar waren we gebleven? Linda keek een paar momenten naar zijn rug, zette toen een stap naar de bar, trok de aandacht van de barkeeper, bestelde een drankje.
Clowntje Bas stond naast haar, binnen een minuut. Mag ik die voor je betalen?
Nee, dat mag je niet, Clowntje.
Bas, zei hij, ik heet Bas.
Ze stak haar arm uit, om Clowntje heen, raakte Eddy’s schouder aan, en toen hij omkeek , zei ze: roep je aap eens tot orde.
Eddy zette zijn biertje op de bar, stapte naar haar toe, pakte Clowntje bij zijn nek zonder hem aan te kijken, en duwde hem terug naar het groepje mariniers, dwingend maar rustig, als een schoolmeester met geduld.  Wat wil je van me, zei hij tegen haar. Wat wil je nu eigenlijk? Wil je de baas spelen over me? Wil je me temmen, zoals vrouwen zoals jij dat willen met mannen zoals ik? Wil je verkering met me? Hij pakte haar bij haar middel en duwde haar tegen de bar aan. Wil je een verlovingsring, wil je een grote bruiloft, betaald door jouw ouders? Wil je me temmen? Wil je dat ik een baan zoek, op een kantoor?
Nee, zei ze zacht, nee, dat wil ik niet…
Wil je de baas over me zijn omdat je hier niet kan hebben dat ik de baas over jou bent?
Ja, dat is het, ik kan het niet hebben, zei ze, en ze kuste hem in zijn nek, beet.
Ik ben hier degene die de pijn uitdeelt, weet je nog? Hij tilde haar op en droeg haar naar achteren, naar de smerige wc’s, hij zette haar kort neer op de natte tegelvloer, klapte de deur van een van de hokje open en trok er een jongen uit die een verbaasde kreet liet horen. Hij tilde Linda weer op, zette haar in het hok, draaide haar om, plaatste haar handen tegen de muur, reikte onder haar jurkje en scheurde haar broekje weg. Met een volgende vlugge beweging stak hij zijn penis uit zijn broek, en daarna zat hij zo in haar, en zo pakte hij haar, tussen de twee wandjes, in een geur van pis en bier, de harde muziek op de achtergrond. Ik ben hier degene die pijn uitdeelt, zei hij nog een keer.
Ja, dat ben je, zei ze.
Jij bent brutaal, zei hij.
Wat ben ik? Zeg het nog een keer.
Je bent, zei hij, en hij stootte een paar keer extra hard, te brutaal, en ze kwam, bijtend op haar tanden, terwijl ze haar handen nog op de muur vol met obscene woorden had.
Wat wil je nou van me? vroeg hij in haar oor.
Ik wil dat je me aan het huilen maakt omdat ik het verdien, zei ze, en ze huilde.
Ze wist nog niet of ze het verdiende.